Kleopatra Ramira

Odległość z lotniska do hotelu do 3 godziny jazdy autokarem. Po nocnym 3 godzinnym locie i 3 godzinnej podróży znaleźliśmy się w hotelu ok. 7 rano. Okazało się, że doba hotelowa zaczyna się od godz. 14 i następnych 7 godzin spędziliśmy drzemiąc w recepcji. Z logistyki należy się Coral Travel pała!

Hotel znajduje się przy małej uliczce nieomal w centrum miasta w którym istnieje gęsta, lub bardzo gęsta zabudowa. W konsekwencji jeśli ma się bardzo dużo szczęścia to z balkonu ma się widok nie tylko na sąsiedni hotel, ale i na basen. Najczęściej jednak widzi się kilka, czy góra kilkanaście metrów przed sobą inny balkon w innym hotelu. Sam budynek jest stosunkowo nowy, a pokoje średniej klasy, wyposażone w lodówkę, elektryczny czajnik i sejf; codziennie sprzątane, ale zawsze popołudniami, co nie jest najlepszą porą. Tuż przy hotelu dwa niewielkie baseny w cieniu tego i sąsiednich budynków, co w konsekwencji powoduje, że woda w nich ma temperaturę jak w Bałtyku. To następny minus.

Stołówka, bo trudno to nazwać salą restauracyjną jest niewielka, co powoduje, że oprócz śniadań są tam przy obiedzie i kolacji tasiemcowe kolejki do szwedzkiego stołu. Asortyment potraw mizerny, w szczególności na śniadanie. Na obiad i kolację zawsze to samo, czyli rąbanka z kurczaka i jakaś ryba, wyjątek jeśli trafił się ze dwa razy jakiś „gulasz” z koziny, czy baraniny. Wyraźnie widać, które z mięs są u nich najtańsze. Podkreślam, że z głodu trudno umrzeć, ale z przejedzenia zachorować jeszcze trudniej!

Do plaży ok. 15 min pieszo, lub 3 min hotelowym busem. Busik to rozlatujący się rzęch wyposażony w 14 siedzeń. Jeździ rzadko i o tak niewygodnych porach, że zawsze jest pełen; jednego razu naliczyłem w nim 27 pasażerów; stojący trzymają się powietrza i przewiduję, że przy najdrobniejszej stłuczce będzie sporo rannych. To jest naprawdę igranie z losem! Plaża pełna Rosjan, którzy muszą dysponować swoimi środkami transportu i po 10 rano już trudno upolować wolny leżak. Na plaży brak bezpłatnego baru.

W przeddzień wylotu zdarzyło się nam nieszczęście i jedna z pań skręciła nogę w kostce. Skontaktowaliśmy się telefonicznie z rezydentem (...) i uzyskaliśmy zapewnienie, że na lotnisku w Antalyi będzie czekał na nas ktoś z wózkiem inwalidzkim. Czekaj tatka latka! Za coś takiego powinno się zwolnić rezydenta z pracy w trybie ekspresowym!

Szczęśliwie obsługa lotniskowa wykazała się serwisem na najwyższym poziomie i ranna pani nie dość, że została dowieziona do samego wnętrza samolotu, to na dodatek przebookowano jej i mężowi bilety na miejsca na samym początku samolotu. Co więcej powiadomiono lotnisko w Gdańsku i tutaj również mimo późnej pory czekał na nią wózek inwalidzki. Czapki z głów dla obydwu lotnisk: w Anmtalyi i w Gdańsku.